Dag4

10.00 Het belooft een mooie dag te worden, dus gaan we weer een wandeling maken.
Via een langlaufpad komen we bij de Muelenkopfschanze waar volgend jaar februari de wereld kampioenschappen skischansspringen zal zijn. Ziet er indrukwekkend uit. Het pad loopt prima en het uitzicht is al meteen prachtig. Onderweg komen we een oudere heer tegen, al wandelend met wandelstokken omhoog de berg op. We zeggen hem vriendelijk gedag en als we een stukje verder gezamenlijk op een rustplaats zitten, vertelt hij wat meer over de omgeving, over zijn vrienden in Nederland en natuurlijk komt de oorlog ook even ter sprake. Hij geeft ons ook een goede tip over een mooi traject om te lopen, met als (letterlijk) hoogtepunt de Stolberghuette, waar je heerlijk kunt zitten met een geweldig panorama uitzicht. Het gaat wel om ongeveer 5 km heen en 5 km terug met een paar hoogteverschillen. Nog fris als we zijn gaan we ervoor en Kyan’s staartje gaat nog vrolijk en uitbundig heen en weer zodat we de wandeling gaan wagen. De route is inderdaad prachtig, zo komen we bij een mooi gebouwde rusthut ook weer met mooi uitzicht. Terwijl we aanstalten maken om daar te gaan zitten horen we iemand zeggen : “Herzlich Willkommen”, blijkt het een echtpaar te zijn die ook bij ons in het hotel verblijven.
Nadat we een paar foto’s hebben gemaakt en onze tekst in het bezoekersboekje hebben geschreven, verder naar de Stolberghut.
Je komt veel mensen tegen, maakt even een praatje en gaat door. De hut ligt op het hoogste punt met inderdaad een overweldigend natuurschoon. We drinken wat, Axel eet wat en gaan vol goede moed de terugreis aan. We kiezen voor een andere route terug en dat hadden we beter niet kunnen doen, want terwijl de zon steeds meer z’n best deed liepen we eigenlijk te veel in de bewoonde wereld en soms zelf langs drukke wegen.
Alle rust in t hoofd werd verdreven door het lawaai van de auto’s, jammer. Kyan werd moe maar wilde niet gedragen worden, het is een heel dapper en stoer kereltje. Het was erg vermoeiend en warm, maar we bereikten na 6 uur onderweg geweest te zijn ons dorpje Stryck, waar we ons eerst onder de parasol van een gezellig uitziend hotel te goed deden aan een flink glas schoirle. We gaan vanavond ook hier eten en niet in ons eigen hotelrestaurant, even een andere omgeving.
Morgen rijden we 255 km via provenciale wegen naar het plaatsje Suhl in Thueringen, hier logeren we de komende dagen in Hotel Goldener Hirsch. De weersvoorspellingen zijn gunstig, dus de Saab rijdt cabrio !